Ο Wilhelm Doerpfeld, ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας που όμως έμεινε στην ιστορία για την ενασχόληση του με την κλασσική αρχαιολογία.
Πήρε μέρος στις ανασκαφές στην αρχαία Ολυμπία το 1877, και το 1882 ακολούθησε τον Ερρίκο Σλήμαν στις ανασκαφές του στην Τροία και σε άλλα μέρη. Το 1886 ιδρύει τη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Στη συνέχεια ξεκινά ανασκαφές στην Ιθάκη και αμέσως μετά στη Λευκάδα. Πέθανε το 1940 και ετάφη στην μικρή χερσόνησο της Αγίας Κυριακής απέναντι από το Νυδρί.
Ο Doerpfeld στην προσπάθεια του να ανακαλύψει την Ομηρική Ιθάκη ξεκινά ανασκαφές το 1900 στο σημερινό ομώνυμο νησί. Η μελέτη των ευρημάτων ωστόσο δεν τον έπεισαν ότι το νησί ταυτίζεται με το Ομηρικό. Λίγο αργότερα επισκέπτεται τη Λευκάδα και πριν ακόμα ξεκινήσει τις εργασίες του εκεί, αναγνωρίζει από θαλάσσης, τοποθεσίες που ταιριάζουν με τις περιγραφές του Ομήρου για το νησί του Οδυσσέα.
Οι ανασκαφές του στη Λευκάδα ξεκίνησαν το 1901 και ολοκληρώθηκαν το 1914. Οι τοποθεσίες στις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες ήταν κυρίως στην ευρύτερη περιοχή του Βλυχού (Αμαλή, Στενό), στον κάμπο του Νυδριού και στις νοτιοανατολικές πλαγιές των Σκάρων. (Υπήρξαν ευρήματα και σε άλλες περιοχές του νησιού. Π.χ. βρέθηκαν ερείπια πύργων στον Πόρο και το οροπέδιο της Εγκλουβής, δωρικός ναός στον Άγιο Ιωάννη στο Ροδάκι Βουρνικών, θραύσματα αγγείων και εργαλείων στην λεγόμενη «Χοιροσπηλιά» στην Εύγηρο, η αρχαία Κορινθιακή πόλη Λευκάς στα βόρεια της πόλης της Λευκάδας, υπολείμματα αρχαίου ναού στο ακρωτήριο Λευκάτας κ.α.)
Η άποψη του βασίζεται κυρίως στους στίχους 21-26 της ραψ. Ι της Οδύσσειας που γίνεται αναφορά σε τέσσερα νησιά.
Νεαιτάω δ’ Ἰθάκην εὐδείελον· ἐν δ’ ὄρος αὐτῇ,
Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές · ἀμφὶ δὲ νῆσοι
πολλαί ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι,
Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος.
Αὐτή δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται
πρὸς ζόφον, αἱ δὲ τ’ ἂνευθε πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε…
Που μεταφράζεται από τον ίδιο ως εξής:
«Κατοικώ στη Ιθάκη, το νησί με το ωραίο δειλινό. Απάνω σ΄ αυτή είναι το όρος
Νήριττον, δασωμένο και ισχυρό, πέριξ δε της Ιθάκης βρίσκονται πολλά νησιά,
πολύ κοντά το ένα στο άλλο, δηλαδή το Δουλίχιον και η Σάμη και η δασώδης Ζάκυνθος.
Αυτή, (η Ιθάκη), βρίσκεται κοντά στη ακτή, σαν η τελευταία απ” όλα τα νησιά προς δυσμάς, τα δε άλλα νησιά βρίσκονται μακριά απ” την ακτή προς την ανατολή και τον ήλιο»
Η περιοχή του Στενού μεταξύ των χωριών Βλυχό και Νυδρί : Η πόλη της Ιθάκης
Ο όρμος του Βλυχού : Το λιμάνι της πόλης
Το όρος Ελάτη και συγκεκριμένα η κορυφή Λαϊνάκι :Το όρος Νήριτον
Το Μαυρονέρι, πηγή κάτω από το χωριό Παλαιοκατούνα : Η μελάνυδρος κρήνη
Η κορυφή του λόφου Αμαλή πάνω από το Βλυχό : Ο Ἕρμαιος λόφος
Το όρος Σκάροι : Το όρος Νήιον
Οι εκβολές του «Δημοσάρη» : Ο λιμένας Ρείθρον
Το λεγόμενο «κτήμα του Πασά» στο Περιγιάλι : Το κτήμα του Λαέρτη
Η «Χοιροσπηλιά» νότια του χωριού Εύγηρος: Το χοιροστάσιο του Εύμαιου
Το νησάκι Αρκούδι νότια της Λευκάδας: Το νησάκι Αστερίς
Ο όρμος Σκύδι (ή Αφτέλι): Ο όρμος που αποβιβάστηκε ο Τηλέμαχος
Τα νησιά Κάλαμος και Καστός: Τα ομηρικά νησιά των Ταφίων
Ο όρμος του χωριού Σύβοτα: Ο λιμήν Φόρκυνος
Κείμενο: www.golefkas.gr